چالش بزرگ: آمادگی شهرها برای سالخوردگی در سال ۲۰۳۰
توسط:
در سال ۲۰۳۰ از هر ۵ نفر روی سیاره زمین ۳ نفر در شهرها زندگی خواهند کرد. شهرها چقدر برای خدمت‌رسانی به ساکنین مسن‌تر خویش آمادگی دارند؟ بر اساس گزارشی که هفته پیش منتشر شد، به نظر می‌رسد که جواب “نه خیلی زیاد” خواهد بود.
اما طبق گزارش نویسندگان نورا سوپر (Nora Super) و کارولین سروات در مرکز آینده کهنسالی انستیتو میلکن، تعداد کمی از شهرهای کوچک و بزرگ ایالات متحده با درک این موضوع و انجام ابتکارات عملی در صدد برآمدند تا محیطی دوستدار افراد سالخوده فراهم کنند. این شهرها شامل نیویورک ، لس آنجلس، پیتزبورگ، ساکرامنتوی غربی، لوییزویل ، کانزاس سیتی، واشنگتن دی سی ، شیکاگو، و تامپا در ایالت فلوریدا هستند.
سوپر، سرپرست ارشد در مرکز آینده کهنسالی انستیتو میلکن گفت: علی‌رغم مشاهده برخی پیشرفت‌ها، بسیاری از شهرها توجهی به مقوله کهولت سن ندارند. در ادامه سرونت (دستیار مدیر در مرکز آینده کهنسالی انستیتو میلکن) اضافه نمود: ما شهردارانی را یافتیم که به‌ندرت اشاره‌ای به ارتباط بین افراد مسن‌تر اجتماع و رشد اقتصادی جامعه آنها می‌کنند و این یک موقعیت از دست رفته می‌باشد.
چرا شهرهای بیشتری آماده مواجهه با کهولت سن نیستند؟
چرا تعداد بسیار کمی از شهرها و رهبرانشان برای مواجهه با بحران کهولت سن فعالیتی انجام می‌دهند؟ در یک جمله، به دلیل اینکه به نظر آنها این اتفاق نیازمند عکس‌العمل فوری نمی‌باشد. از سروانت نقل شده که افزایش سن جمعیت یک چالش با پیشروی کند است.
مرکز آینده کهنسالی، شهرها و رهبرانشان را به چالش فوق می‌کشد: آنها را مجبور کنید که افزایش سن جامعه را به مهم‌ترین دستورکار موضوعاتی که باید با آن مواجه شوند، تبدیل کنند. حرکت به‌سوی آماده سازی برای مواجهه با کهولت سن یک ایده زیبا برای شهرها یا ساکنان مسن‌تر آن نیست بلکه یک امری ضروری است.
هم‌اکنون از هر ۱۰ شهروند ایالات متحده که بالای ۶۵ سال سن دارند ۸ نفر در محدوده شهرهای بزرگ زندگی می‌کنند. مرکز آینده کهنسالی انستیتو میلکن از شهرها به عنوان نقاط صفر (به معنی نقطه آغاز یا پایان یک پدیده) برای تغییرات جمعیتی یاد میکند. در گزارش ذکر شده است که ” درک مزایای جمعیت پیرتر- در حالی‌که به سختی‌ها و واقعیات آن توجه شود – یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های پیرامون بشر قرن ۲۱ می‌باشد”.
مرکز آینده کهنسالی انستیتو میلکن به‌دلیل فوریت بالای آمادگی برای مواجهه با پدیده کهنسالی سال ۲۰۳۰ را به عنوان هدف برای شهرها تعیین کرده است. در یادداشت سروات آماده است: ما این موضوع را به چشم یک زنگ خطر برای سرمایه‌گذاری پیرامون پیداکردن راه‌حلی به منظور استخدام افراد و جذب سرمایه اجتماعی برای افراد مسن‌تر می‌بینیم.
اولویت‌های کلیدی مطابق نظرات متخصصین امور شهری
مرکز آینده کهنسالی انستیتو میلکن سوالاتی از ۱۴۶ متخصص در زمینه‌های کهنسالی، سلامت عمومی، برنامه‌ریزی شهری و عناوین شغلی مرتبط دیگر برای مشخص کردن میزان اهمیت استراتژی‌ها و اولویت‌های مواجهه با کهنسالی مطرح نمود که نیجه به شرح ذیل می‌باشد:
* بحرانی‌ترین و حیاتی‌ترین سیاست مداخله رهبران شهرها برای آماده شدن بهتر به‌منظور مواجهه با آینده کهنسالی در سال ۲۰۳۰، فراهم کردن مسکن امن و مقرون به‌صرفه می‌باشد.
* بهترین راهکارها برای ایجاد فرصت استخدامی افراد مسن بشرح مقابل است: ترتیبات و توالی کارها انعطاف‌پذیر باشد، آموزش مهارت ها و دسترسی گسترده و کامل به برنامه‌های استخدامی برای افراد سالخورده فراهم شود.
* بسیار حیاتی است که استراتژی‌های توسعه اقتصادی با توجه به چالش افزایش سن جمعیت در شهرها صورت پذیرد، بدین منظور ناحیه‌های تجاری و مناطق مسکونی دوستدار افراد مسن توسعه یابند.
* استخدام و آماده‌سازی کارکنان مورد نیاز برای طرح سلامت و پرستاری در منزل (Homecare) تا سال ۲۰۳۰
برخی از شهرهای آماده کهنسالی چه کارهایی انجام داده‌اند؟
در گزارش به چند نمونه از خصوصیات شهرهای آماده برای مواجهه با کهنسالی و بینش مبتکرانه رهبرانشان اشاره شده است.
لس‌آنجلس: لورا ترجو، مدیرکل دپارتمان کهنسالی لس‌آنجلس می‌گوید: شهر و شهرستان مطابق با برنامه بلندپروازانه منطقه‌ای کهولت سن، برای تبدیل ناحیه به بهترین مکان در جهان برای پیرشدن گام برمی‌دارند. این برنامه شامل حمل و نقل دردسترس و مقرون به‌صرفه‌تر، خیابان و پیاده‌رو‌های امن‌تر، آماده‌سازی صنعت سلامت برای جمعیت سالخورده، جلوگیری از سرگردانی افراد مبتلا به زوال عقل و پیگیری این افراد است.
واشنگتن دی سی: اقدامات واشنگتن دی سی معطوف به یک برنامه دوستدار افراد مسن که اکنون هفت سال از اجرای آن می‌گذرد، می‌باشد. این برنامه شامل اختصاص بودجه برای ساکنین سالخورده در محل سکونت آنها، اصلاحات ناحیه‌ای که به افراد سالخورده امکان می‌دهد با استفاده از واحدهای مسکونی جانبی در خانه‌های کوچکی در محل زندگی فرزندان بالغ خویش زندگی کنند، ساخت و ارائه بیش از ۵۰۰ واحد مسکونی با قیمت کمتر از بازار برای ساکنان مسن علی‌الخصوص افرادی که از نوه‌هایشان نگهداری می‌کنند، است.
تامپا، فلوریدا: شهرداری تامپا با همکاری دپارتمان سلامت فلوریدا اولین سازوکار سلامت عمومی دوستدار سالمندان را تاسیس نمود. کتی بلک متخصص بیماری‌های سالمندان در فلوریدای جنوبی عنوان کرد: جای تعجب ندارد که فلوریدا با بالاترین نسبت افراد سالخورده، به عنوان پایلوت برای این ابتکار انتخاب شود. همچنین تامپا با همکاری هومانا اقدام به آزمایش استارتاپ نوه‌ها در صورت نیاز، که اولین بار در میامی پایه‌گذاری گردید، نمودند. در این طرح جوانان بالغ در صورت کمک به انجام کارهای خانه، از مزایای بیمه سلامت بهره‌مند می‌شوند.
کانزاس سیتی، میسوری: در این شهر جمعیت افراد سالخورده بیش از هر گروه سنی دیگری رشد می‌کنند، در حالی که کانزاس‌سیتی درحال از دست دادن نسلی که پس از جنگ جهانی دوم به دنیا آمده‌اند و بازنشستگان است. بدین دلیل مجلس محلی مرکز آمریکا، بر روی فعالیت‌هایی که شهر را بیش از پیش دوستدار افراد سالخورده نماید، کار میکند. این طرح شامل ایجاد تغییراتی در شهر، پار‌ک‌ها و برنامه‌های استراتژیک با در نظرگرفتن افراد سالمند می‌باشد.
کتی بویر شیسول، مدیر پروژه اجتماعات کانزاس سیتی برای تمامی سنین، در مجلس محلی مرکز امریکا اعلام کرد: افراد سالخورده همچنان کارهای زیادی برای مشارکت به عنوان کارکنان و داوطلبان دارند.
ایده Boomtown برای محله‌هایی شامل تمام نسل‌ها
این گزارش و بخش مهمی از مدل جامع اجتماعاتی شامل تمام سنین انستیتو تحقیقاتی گنسلر نشان می‌دهند که چگونه محلات مک‌آرتور پارک و آیوی سیتی به ترتیب در شهرهای لس‌آنجلس و واشنگتن دی سی می‌توانند در جهت خدمت رسانی به تمامی گروه‌های سنی تغییر کنند.
به عنوان مثال، طرح پیشنهادی واشنگتن دی سی شامل ساخت مراکزی برای سلامت، کار، فضای عمومی، اقامت و تحصیل بوده است. همچنین بهبود حمل و نقل عمومی برای دسترسی به بیمارستان‌ها، دانشگاه‌ها و مراکز تفریحی و فراهم کردن مسکن‌های ارزان قیمت متنوع برای تمامی افراد را شامل می‌شود.
تاما دافی دی، مدیر شرکت معماری گنسلر اعلام کرد در حال حاظر هیچ برنامه‌ای برای واقعیت بخشیدن به این ایده وجود ندارد ولی شرکت او آمادگی کامل گسترش و ارائه نظراتشان به هر انجمن یا محله را دارد.
مطمئنا پول می‌تواند برای تبدیل شهرها به مکانی آماده برای پیری کمک کند ولی محققان انیستیتو میلکن دریافتند برای خدمت‌رسانی به ساکنین سالخورده به چیزی بیش از آن نیاز می‌باشد. سروات عنوان داشت: این موضوع فقط نیازمند سرمایه نیست بلکه احتیاج به تمامی امکانات موجود دارد. وی افزود: اولین گام این است که شهرها درک کنند که جمعیت مسن آنها به عنوان بخشی از راه‌حل بسیاری از چالش‌هایی که اکنون به دنبال آن هستند دارای ارزش می‌باشند.