آیا Rason میتواند به Shenzhen کره ی شمالی تبدیل شود؟

 

با نگاهی به چشم انداز معاملات سیاسی کره ی شمالی، سوال پیش می آید که گام بعدی چیست؟
لغو تحریم های اقتصادی به خودی خود اقتصاد کره ی شمالی را تغییر نخواهد داد. اما در بهترین حالت، کاهش تحریمها میتواند اولین گام در گسترش روند بهسازی و اصلاحات باشد و زمانیکه سخن از اصلاحات اقتصادی به میان می آید، نام کشور چین است که جلوه میکند.

Deng Xiaoping (دنگ شیائوپینگ) پیشنهاد خود را برای اصلاح اقتصاد چین در نشست مجلس کمیته ی مرکزی حزب کمونیست در دسامبر ۱۹۷۸ مطرح کرد. در آن زمان هیچ اتفاقی به جز انتقال کوکا کولا از هنگ کنگ به پکن به مناسبت جشن پایان موفقیت آمیز نشست رخ نداد. اما تنها ۹ روز پس از آن PRC (جمهوری خلق چین) با ایالات متحده، روابط دیپلمات رسمی برقرار کرد و در سال ۱۹۷۹، Shenzhen متولد شد.

در حال حاضر شهر شنزن در مرز با هنگ کنگ قرار دارد، اما منطقه ی اقتصادی ویژه ی شنزن(SEZ) اتفاقی جدید است.

این منطقه در ابتدا یک مکان مشخص و جدا برای مردم چین بود که میتوانستند در رابطه با سرمایه گذاری و نظام سرمایه داری آموزش ببینند. در آن زمان چین تنها به مدت ۳۰ سال کمونیست بود اما گذر این ۳۰ سال بسیار به طول انجامید. شنزن به رژیم سرمایه داری چین شانسی دوباره برای شروع بخشید.

شنزن به دلیل “دور بودن از مرکز سیاسی شهر” و “ساخت یک مرکز صادرات” و به جهت “سود بردن از نزدیکی به هنگ کنگ، سرمایه و کارآفرینانش” انتخاب شد. آزمایشاتی که در آن انجام میگیرند اگر با شکست مواجه شوند میتوانند قرنطینه شوند و در صورت موفقیت آمیز بودنشان میتوان آن را به سایر نقاط کشور صادر کرد، که خوشبختانه هم موفقیت آمیز بوده است.
جالب است بدانید کره ی شمالی نیز در حال حاضر دارای شنزن خود است که نام آن Rason میباشد که برگرفته از نام شهرهای دوگانه ی Rajin و Sonbong است. راسون که در گوشه ی شمال شرقی این کشور واقع شده است، در سال ۱۹۹۱ یک منطقه ی ویژه ی اقتصادی را ایجاد کرد اما هنوز اتفاقات خاصی در آن رخ نداده است و ممکن است دچار تغییراتی شود.
راسون دارای خط راه آهن در سرتاسر مرز روسیه است که شامل یک سرویس مسافربری ۱۲ ساعته از Vladivostok و یک بندر کانتینر ساخت چین است. راسون توانایی اتصال استانهای شمال شرقی چین را به بازار ژاپن و ایالات متحده دارد.

منطقه ی Dongbei چین، که شامل ۳ استان شمال شرقی Liaoning، Jilin و Heilongjiang است، مدتهاست که مانع از فقر همسایگان خود شده است اما در اطراف کره ی شمالی، مغولستان و روسیه شرقی از عدم سرمایه گذاری خارجی رنج میبرند. حتی شرکت های بخش خصوصی چینی هم تمایلی به سرمایه گذاری در آن منطقه ندارند.

راسون در حال حاضر چیزی بیش از یک بندر ماهیگیری توسعه نیافته نیست. تا به امروز سرمایه گذاری چینی ها در راسون به علت تحریمهای بین المللی و مشکلات داخلی چین با کره ی شمالی متوقف شده است. اما چین عمیقا به دنبال آوردن کره ی شمالی و رهبرش Kim Jong-un از آن منطقه ی سرماست، که نتیجه ی آن هم برای چین کاهش تنش شبه جزیره ی کره و خروجی جدیدی به دریا است.
راسون در تئوری میتواند یک پایانه ی آب شور باشد. رودخانه ی Tumen که مرز بین کره ی شمالی و روسیه/چین است قابل کشتیرانی می باشد و Hunchun پنجره هایی از منطقه ی Dongbei به روی جهان بوده تا زمانیکه استعمار ژاپن بر کره در سال ۱۹۱۰ صورت گرفت .

مسیر ارتباطی Hunchun تا Rason میتواند ارتقاء و بهبود پیدا کند و هزینه ی دسترسی کره ی شمالی به آن احتمالا استقرار صنایع صادراتی درRason SEZ و برای چین انتخاب زیرساخت های لازم است که با توجه به تمایل شدید چین به پروژه های زیرساختی، این نمی تواند مشکل بزرگی باشد. شرکت های کره ی جنوبی نیز ممکن است وسوسه شوند که برخی از امکانات صادراتی خود را از مناطق گران نزدیک شانگهای به این مکان ارزان تر و نزدیک به خانه منتقل کنند.

اگر کره ی شمالی واقعا مسیر اصلاحات اقتصادی را در پیش بگیرد نباید انتظار اقدامات زیادی را در پایتخت Pyongyang
یا در پارک صنعتی Kaesong که در مرکز این کشور قرار دارد را داشت. این محل ها از لحاظ سیاسی مهم اما از نظر اقتصادی غیر منطقی هستند. سرمایه گذار بزرگ، چین خواهد بود و چین Rason را انتخاب خواهد کرد.